دوتار سازی زهی مضرابی با کاسهای گلابی شکل همراه دستهای بلندو دارای دو سیم است که در شمال، شمال شرق و شرق ایران و برخی کشورهای آسیای میانه به اشکال مختلف رواج دارد. نواختن این ساز که به تنبور و سه تار شبيه است ، بین کشاورزان و نوازندگان محلی معمول است.
امروزه حوزههای نواختن دوتار عبارتند از شمال خراسان در شهرهای بجنورد، اسفراين، شيروان، درگز و قوچان و جنوب و شرق خراسان در شهرهای بیرجند، قائنات، تربت جام،كاشمر، باخرز، خواف و سرخس و نواحی ترکمننشین شمال شرق از جمله استان گلستان و بخش علی آباد کتول همچنین برخی مناطق استان مازندران.
این ساز در نواحی مختلف، با اندکی تغییر در شکل و نحوه نوازندگی دیده میشود. انواع دوتار در محدوده مرزهای جغرافیایی ایران به «دوتار خراسان» با دو گونه شمال و جنوب، «دوتار ترکمن» و «دوتار مازندران» تقسیم می شود.
بقیه در ادامه مطلب ...
ادامه مطلب...